Αυτό που συμβαίνει δεν είναι απλά μία έκρυθμη και ανεξέλεγκτη κατάσταση. Δεν είναι τυχαία βίαιο και επιθετικό. Δεν είναι η παράνοια και η ανοησία του κόσμου. Δεν είναι οι χασομέρηδες χούλιγκαν, που ακολούθησαν τα παιδιά τους. Τους μαθητές, τους φοιτητές, τους αντιεξουσιαστές. Οι άνθρωποι που ξεχύθηκαν σαν ποτάμι δεν τρελάθηκαν ξαφνικά, αγανάκτησαν. Βαρέθηκαν να είναι παθητικοί θεατές των δρώμενων, τηλεθεατές του καναπέ, πολίτες της χυδαίας καθημερινότητας. Αηδίασαν, παρακολουθώντας τους πολιτικούς της υποκρισίας, τους μισθωμένους δημοσιογράφους της προπαγάνδας, τους επιχειρηματίες της απόλυτης εκμετάλλευσης, τους εργατοπατέρες συνδικαλιστές της συναλλαγής, τους γιατρούς, τους δικηγόρους και τους δικαστές της αέναης απάτης. Είναι απλοί άνθρωποι, πολίτες της καθημερινότητας, που κουράστηκαν να παριστάνουν τους μαλάκες της ιστορίας, τους ήρωες της συγκυρίας, τους χειροκροτητές των απατεώνων, το αναλώσιμο προϊόν των εκάστοτε κυβερνώντων…
Ο τραγικός θάνατος του δεκαπεντάχρονου δεν είναι η αιτία των επεισοδίων, είναι η αφορμή. Τις αιτίες τις γνωρίζουν όλοι. Όσοι διαδηλώνουν αλλά και οι άλλοι που σιωπούν ένοχα.
Στο τέλος, το λογαριασμό θα τον πληρώσουν οι συνήθεις ύποπτοι, αυτοί που φτιάχτηκαν για να πληρώνουν. Οι εισπράκτορες προς το παρόν θα περιμένουν στη γωνία να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός της αγανάκτησης, για να επιστρέψουν απερίσπαστοι στο θεάρεστο έργο τους.
Γνωρίζουν καλά ότι τα παιδιά που σπάνε είναι παιδιά του κόσμου, χωρίς ίδιες ευκαιρίες, χωρίς ελπίδα και το σημαντικότερο, χωρίς δικαίωμα στο όνειρο… Γι αυτό τα αφήνουν να σπάσουν, να ρημάξουν, ακόμα και να εγκληματήσουν εις βάρος της περιουσίας των άλλων θυμάτων τους, γιατί τα θύματα δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι μαζί.
Τι σημασία έχει αν το μαγαζί που κάηκε δεν έβγαζε ούτε τα έξοδά του, αφού έπρεπε να υπάρχει. Τι νόημα έχει εάν μια οικογένεια φυτοζωούσε πίσω από τέτοιο μαγαζί. Καμένο φαντάζει ωραιότερο, γιατί η σημερινή του εικόνα συντηρεί το σύστημα που ίσως δεν εξυπηρετούσε η χθεσινή ύπαρξή του.
Αυτή είναι και η τέχνη του συστήματος, το χαροκαμένο επιτηδευματία να τον εμφανίζει ως καμένο και αντί για τα διαχειριστικά του χάλια, να δείχνει τα χάλια των κουκουλοφόρων.
Το ευφυές σύνθημα σε τοίχο του Πειραιά «μαλάκα κουραμπιέ έρχονται Χριστούγεννα», τα λέει όλα…
Ο τραγικός θάνατος του δεκαπεντάχρονου δεν είναι η αιτία των επεισοδίων, είναι η αφορμή. Τις αιτίες τις γνωρίζουν όλοι. Όσοι διαδηλώνουν αλλά και οι άλλοι που σιωπούν ένοχα.
Στο τέλος, το λογαριασμό θα τον πληρώσουν οι συνήθεις ύποπτοι, αυτοί που φτιάχτηκαν για να πληρώνουν. Οι εισπράκτορες προς το παρόν θα περιμένουν στη γωνία να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός της αγανάκτησης, για να επιστρέψουν απερίσπαστοι στο θεάρεστο έργο τους.
Γνωρίζουν καλά ότι τα παιδιά που σπάνε είναι παιδιά του κόσμου, χωρίς ίδιες ευκαιρίες, χωρίς ελπίδα και το σημαντικότερο, χωρίς δικαίωμα στο όνειρο… Γι αυτό τα αφήνουν να σπάσουν, να ρημάξουν, ακόμα και να εγκληματήσουν εις βάρος της περιουσίας των άλλων θυμάτων τους, γιατί τα θύματα δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι μαζί.
Τι σημασία έχει αν το μαγαζί που κάηκε δεν έβγαζε ούτε τα έξοδά του, αφού έπρεπε να υπάρχει. Τι νόημα έχει εάν μια οικογένεια φυτοζωούσε πίσω από τέτοιο μαγαζί. Καμένο φαντάζει ωραιότερο, γιατί η σημερινή του εικόνα συντηρεί το σύστημα που ίσως δεν εξυπηρετούσε η χθεσινή ύπαρξή του.
Αυτή είναι και η τέχνη του συστήματος, το χαροκαμένο επιτηδευματία να τον εμφανίζει ως καμένο και αντί για τα διαχειριστικά του χάλια, να δείχνει τα χάλια των κουκουλοφόρων.
Το ευφυές σύνθημα σε τοίχο του Πειραιά «μαλάκα κουραμπιέ έρχονται Χριστούγεννα», τα λέει όλα…
«Γύρισα για τον τσαμπουκά»
Με απίστευτο κυνισμό περιέγραψε στους συναδέλφους του ο 37χρονος ειδικός φρουρός, Επαμεινώνδας Κορκονέας, τα όσα συνέβησαν το βράδυ του Σαββάτου στα Εξάρχεια. Ο διάλογος που ακολουθεί είναι αποκαλυπτικός για την προσωπικότητα του αστυνομικού που πυροβόλησε θανάσιμα το 15χρονο Αλέξανδρο.
- Γιατί επέστρεψες, αφού είχες δεχθεί την επίθεση;
- Γύρισα για τον τσαμπουκά. Βαρέθηκα να τρώω πέτρες και μην κάνω τίποτα.
- Γιατί πυροβόλησες;
- Φοβήθηκα για τη ζωή μου, ότι θα μου πάρουν το όπλο. Πυροβόλησα δύο φορές στον αέρα για εκφοβισμό και μία τρίτη μου «έφυγε» τη στιγμή που έβαζα το όπλο στη θήκη.
- Γιατί δεν κάλεσες ασθενοφόρο;
- Εκείνη τη στιγμή τα έχασα. Ήταν λάθος μου. Έχω μετανιώσει.
Πηγή:www.zougla.gr
Τα σχόλια δικά σας...
2 σχόλια:
ειναι πολυ δυσκολα τα πραγματα!!
ολα ταραχες, συγκρουσεις και δεν ξερω κι εγω.. αν ειναι δυνατον!!! που ζουμε??? αλλα οτι και να κανουν ή οχι η αστυνομια δεν εχει το δικαιωμα να πυροβολει εν ψυχρω!!
για αλλη μια φορα καταχρηση εξουσιας
Και γω πιστεύω τα ίδια Γιώτα μου.Φυσικά η εξουσία θα σε προσέξει μόνο αν αντιδράσεις με αυτό το τρόπο γιατί εδώ που τα λέμε με ειρηνικές διαδηλώσεοις σε έχουν γραμμένο.όμως ναι οι περιουσίες των απλών πολιτών δε φταίνε σε τίποτα...
Δημοσίευση σχολίου